Οι δρόμοι μας είχαν «χωρίσει» εδώ 38 χρόνια πριν, αλλά ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα. Βρεθήκαμε, αγκαλιαστήκαμε, συζητήσαμε, γελάσαμε, θυμηθήκαμε τα χρόνια τα μαθητικά και ήταν σαν να ήμασταν και πάλι παιδιά. Σαν να μην πέρασε ούτε μια ημέρα.
Για κάποιους που πήγαμε για πρώτη φορά στο ετήσιο reunion, γιατί είχαμε χάσει παντελώς την επαφή με τους συμμαθητές και δεν ήμασταν στις προηγούμενες συναντήσεις, ζωντάνεψαν μνήμες και γεγονότα χαμένα στο χρονοντούλαπο
Ο καθένας μας όμως, επειδή η μνήμη είναι επιλεκτική, θυμόμασταν διαφορετικά κομμάτια, που ενώνοντάς τα συμπληρώσαμε και πάλι την Κυριακή το βραδάκι, το παζλ της κοινής σχολικής μας ζωής.
Όσα χρόνια και αν περάσουν από την αποφοίτησή μας, δεν φεύγουμε ουσιαστικά ποτέ από τον χώρο που περάσαμε αξέχαστα χρόνια της ζωής μας! Τα reunions αποτελούν την ευκαιρία να δούμε τους συμμαθητές και φίλους μας, να θυμηθούμε ότι έχουμε ξεχάσει, ότι μέσα στο πέρας του χρόνου διαγράφηκε από τη μνήμη μας.
Κάποιοι είχαν προγραμματίσει να έρθουν και δεν τα κατάφεραν, για κάποιους λόγους φυσικά. Έστειλαν όμως την αγάπη τους.
Κάποιοι, όπως μάθαμε, μας άφησαν για πάντα και μάλιστα τόσο νωρίς, αυτούς σίγουρα μπορούμε να τους υποσχεθούμε πως για μας θα ζουν πάντα, όσο θα έχουν μια θέση στο μυαλό και στην καρδιά μας.
Ήταν ένα συγκινητικό ταξίδι στον χρόνο και στις υπέροχες αναμνήσεις. Η ζωή όμως συνεχίζεται και εύχομαι πάντα ν’ ανταμώνουμε και να περνάμε τόσο όμορφα. Κάθε χρόνο θα είναι ακόμη πιο υπέροχα.
Πηγή
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου